Pani Hardam uważnie przysłuchała się odpowiedziom młodego Elijaha i w międzyczasie wyciągnęła z kieszeni paczkę czerwonych Borgundów. Wybrała jednego z czterech ostatnich papierosów, wsadziła do ust i odpaliła starą zapalniczką. Nim odpowiedziała, zaciągnęła się, przytrzymała dym w płucach i wypuściła gęstą chmurkę toksycznych oparów z nosa, delektując się gorzkim smakiem dobrych, drogich szlugów. Dopiero wtedy uśmiechnęła się łagodnie i zadarła głowę, spoglądając na młodego Garcię. Problemy z nauką w pierwszych dniach roku akademickiego, zwłaszcza dla starej wykładowczyni brzmiały raczej alarmująco, chociaż Nemora wiedziała doskonale, że młodzieniec tak inteligentny, na pewno ze wszystkim sobie poradzi.
    —  Cóż, no tak. —  zadumała się przez chwilę. — Z magią mogę pomóc, zapraszam, ale z medycyną mam niewiele wspólnego. Lekarz ze mnie żaden, nie słucham nawet na szkoleniach BHP.
    Żeby odpowiedzieć na pytanie o sobie, pani Hardam potrzebowała dodatkowej chwili. Jej życie było ostatnio dość chwiejne, a wpływ na to miała szczególnie wizyta Aurory. Do myśli o wybiedzonej dziewczynie Nemora wracała dość często, mając szczerą nadzieję, że ta poradziła sobie jakoś w Everfar.
    Miała też nadzieję, że wkrótce znów złoży jej wizytę.
    — Bywało lepiej, ale bywało też i gorzej. Horoskop ostrzegał zresztą, że gwiazdy nie będą mi sprzyjać. Ponoć gwiazdozbiór Skocznika jest w tym miesiącu w nieprzychylnym dla mnie położeniu, więc będę miała trochę pod górkę. Na razie wszystko się zgadza. — wyjaśniła szczegółowo. — W lesie spokój. Na pewno większy niż tutaj. Dzieją się tam dziwne rzeczy, ale to normalne w miejscach, gdzie natura rządzi się swoimi prawami.