Wciąż po tylu latach nie mogła uwierzyć jak wszystko się dobrze dla niej potoczyło. Mimo ciągłego chaosu, który wiecznie jej towarzyszył, bo był jej częścią. Uśmiechnęła się do młodej kelnerki, która roznosiła zamówienia po Floris. Ach, ta kawiarnia była teraz jak jej dziecko. Odkąd ją przejęła miejsce zdobywało coraz większą popularność. Często też podziwiała nową kartę i logo, bo jej się zwyczajnie podobało. Bardzo lubiła to miejsce. Zwłaszcza po zamknięciu, kiedy po prostu mogła sobie usiąść i odpocząć. Spojrzała jak ostatnia grupa klientów wyszła, uśmiechnęła się do nich szeroko. Na półkach nie było już prawie nic. Pozwoliła zabrać jak zawsze to co zostało swoim pracowniczkom. 

              Sobie również odłożyła kawałek ciasta marchewkowego z lukrem i kandyzowanymi owocami. Posprzątała wszystko bardzo dokładnie, wręcz maniakalnie. Odkaziła kuchnie, włączyła alarm i wyszła do domku. Poprawiła torebkę i ciasto, żeby się nie wywróciło. Rozejrzała się dookoła i uśmiechnęła się, wdychając Świeże, morskie powietrze. Nie żałowała decyzji, o tym, że tu została. W końcu udało się jej dotrzeć do stacji kolejowej, którą postanowiła podjechać do domku, który znajdował się dosłownie prawie przy plaży. Dosłownie dwa przystanki dalej już wysiadała. Przyspieszyła kroku aż w końcu, przekręcała kluczem zamek do swojego prywatnego, małego raju. Wchodząc do domu, słyszała jeszcze delikatny szum oceanu. Postawiła torbę na ziemi i ściągnęła buty po cichu.

— Cześć, skarbie! — przywitała się, odkładając płaszcz na wieszak i wychyliła się zza winkla przedpokoju.

— Jak Ci minął dzień? — zapytała, wiedząc, że jej narzeczony już siedzi w domu.