Zabawa w śniegu była bardzo przyjemna oraz zabawna. Biała lisica rzucała się w śnieg co chwile i jej radość była.. zaraźliwa. Dawno nie bawiłam się tak dobrze z kimś innym niż Alaric, który swoją drogą nadal nic nie odpisał na moją wiadomość o dojeździe na miejsce, mam nadzieję, że ma on dobry powód tak długo się nie odzywać. Pojawienie się białego wilka oderwało mnie od myślenia o bracie i kazało się skupić właśnie na dwóch białych kulkach, które teraz bawiły się razem wspólnie się podgryzając i skacząc na siebie. Kiedy Cëiteag odskoczyła od Atey spytała się o moją temperaturę, było to miłe z jej strony, że interesowała się czymś takim. Jeszcze jak stwierdziła, że szkoda, że nie jest większa bo by mnie mogła ogrzać to już zupełnie poczułam z jej strony pewną.. akceptację? Chyba tak, chyba ktoś mnie polubił. 
-Jest stabilnie, ale za niedługo będę musiała się skryć w ciepłym budynku. Dziękuję za troskę- zapewniłam ją i podziękowałam. Dziewczyna przedstawiła mi wilczycę.
-Miło Cię poznać- przywitałam się z wilczycą.
   Od dosyć dawna chciałam kogoś poznać, nowe osoby, i to nie tak, że Alarica mam dosyć, ale czułam..czuję się samotna, a już zwłaszcza jak ten głupek zostawił mnie samą na wyjeździe. Spojrzałam jeszcze raz na bawiące się w śniegu dziewczyny, były szalone i radosne, i chyba trochę brakowało mi takiego czegoś.
   Zaczęłam zbliżać się w ich stronę by dołączyć się do zabawy, ale nagle poczułam ból, który zaczął mnie przeszywać, poczułam że jestem zbyt ochłodzona, że tracę siły. Byłam głupia sądząc, że mogę wyjść na zewnątrz..w to zimno.. A było już tak dobrze... Traciłam kontakt z rzeczywistością.
-Dziewczyny ja.. muszę wracać..ju..-prawie niesłyszalnym głosem powiedziałam w ich stronę i upadłam prosto w śnieg.