Gdy Shin zafascynowany oglądał specyficzne zmiany zachodzące w ciele Bubble, Rey ruszył już w swoją stronę. Xavis zerknął na niego pośpiesznie tylko by upewnić się, czy bardzo jest obrażony, ale zdążył zauważyć, że kuzyn zdecydowanie nie poszedł w stronę ich pokoju. Westchnął cicho i zerknął na kosmitę, wydawał jej się wyjątkowo niewinny i niedomyślny. 
        — Wiesz co... Nie przejmuj się nim, kiedyś może mu przejdzie — Rzucił, wysilając się na lekki uśmiech. Miał dość ciągłego przepraszania za Maxa. Był fajnym gościem i bratem, którego Shin nigdy nie miał, ale od kiedy pamiętał, to on wiecznie odpowiadał za jego humorki. Sam łagodził spory w zespole, szczególnie gdy to Rey kłócił się z ich wokalistą. Ta nagła ucieczka przypomniała mu, jak to nastoletni wtedy elf  wyszedł oburzony z ostatniej próby Łuków.  Ciekawe, czy gdyby Xavis postarał się wtedy bardziej, Jassin nadal by żył. 
        Azjata pobladł i zerknął gdzieś w dal, jednak nie chciał zbytnio pokazywać po sobie, że coś było nie tak.  
        — Jeśli chcesz, ja mogę ci pomóc z badaniami, o ile jest coś, w czym mogę pomóc.