Mężczyzna nagle trochę szerzej otworzył oczy i się spiął, kiedy jego stopa poślizgnęła się na ubitym śniegu, po którym poruszał się nieco nieporadnie, jakby zupełnie nieprzystosowany do takiej nawierzchni. James, nie czekając nawet ułamka sekundy dłużej, niż było to konieczne, zbliżył się do niego z zamiarem wbicia ostrza tym razem o wiele głębiej, kiedy nagle poczuł mocny uścisk na obu nadgarstkach. Nieznajomy wykręcił mu rękę, na co zmarszczył brwi, ścisnął szczękę oraz wypuścił z dłoni ostrze przez ból, po czym, nieco schylony, szybko obrócił się wokół własnej osi, zmieniając tym układ ich rąk i łapiąc mężczyznę za przedramiona. Mocno go pociągnął, przez co sam niemal również poślizgnął się na śniegu, przy czym uniósł nogę na wysokość brzucha nieznajomego, ze sporą siłą obijając jego żebra oraz wnętrzności z twardą, grubą podeszwą. Białowłosy następnie go puścił, a ten cofnął się o kilka chwiejnych kroków, przykładając sobie dłoń do brzucha, jakby miało to uśmierzyć ostry ból. Plejadus wykorzystał ten czas, wyjmując z pokrowców przy biodrach parę sztyletów i wykonując kilka niezbyt pospiesznych kroków w stronę obcego. Ten zamachnął się, przy czym nieco się obrócił, chcąc uderzyć chłopaka w twarz i można by odnieść wrażenie, że jedynie cudem tego uniknął. James prześlizgnął się za plecy mężczyzny i wbił mu ostrza w płuca, trafiając bronią między żebra, na co nieznajomy warknął donośnie, prostując się przy tym i przesuwając ramieniem, żeby uderzyć chłopaka łokciem. Ten więc wyjął ostrza z jego ciała i znów się przemieścił, przy okazji nacinając bok mężczyzny, co spowodowało kolejny, podobny dźwięk. Kolejny raz zatopił sztylety w jego tułowiu, a dokładniej torsie, przebijając jego płuca oraz przedzierając się metalem przez jego serce na wylot. Dopiero podniósł, wydawałoby się, zniechęcone i znudzone, a jednak dość rozgniewane spojrzenie na ciemne oczy mężczyzny, ledwo widoczne spomiędzy warstw materiału. Spiął się nieco i zerknął w stronę Sítha, kiedy usłyszał jego kolejny spanikowany pisk, tym razem mając na tyle swobody, że mógł sobie pozwolić na spojrzenie na niego. Pchnął już martwe ciało napastnika, przez co to opadło na zmarzniętą ziemię, a biały puch dookoła nieco się podniósł. Spojrzał odrobinę przejęty na scenę, której był świadkiem, ale jedno spojrzenie w stronę Roweny ze strzelbą, która najwyraźniej miała wszystko pod kontrolą, by Plejadus na ten moment odpuścił sobie ingerencję, nie chcąc przeszkadzać dziewczynie. Kucnął i na oślep otarł brudne od krwi sztylety o ubrania właśnie zabitego przez siebie mężczyzny, rozglądając się po jeszcze przed chwilą tak spokojnej okolicy. Rozejrzał się uważnie, a jego wzrok utknął w jakimś obitym mężczyźnie, podobnym do pozostałej trójki, który leżał na ziemi. Chłopak, gdy tylko dostrzegł u niego jeszcze jakieś oznaki życia, skierował się w jego stronę, żeby możliwie jeszcze bardziej pozbyć się zagrożenia. Z początku jedynie kopnął go w twarz, co spotkało się z bolesnym warknięciem ledwo przytomnego człowieka, ale potem bardziej przywarł glanem do jego nosa, niejako na nim stając i pochylając się, po czym szybko i gładko wbił ostrze w jego gardło już pod grdyką, a czerwony płyn zaczął się z niego sączyć, barwiąc tkaniny ubrań, a następnie śnieg. James w końcu odwrócił się w stronę dwójki swoich towarzyszy, między innymi żeby sprawdzić, czy znajduje się w polu rażenia dziewczyny. Nieco zmarszczył brwi, kiedy dopiero zobaczył specyficzne, powietrzne fale skupiały się w jednym miejscu. Wciąż nie chował sztyletów, przyglądając się tej trójce, w zasadzie martwiąc się o życie swojego kolegi z klasy oraz swojej przyjaciółki między innymi ze statku.

   Wydawał się coraz bardziej ciekawski i podejrzliwy, kiedy również widok tej trójki zaczął robić się niewyraźny. Nawet jemu – podróżnikowi, doświadczonemu żeglarzowi, który już wiele rzeczy widział i trudno było go zaskoczyć – trudno było uwierzyć, jak szybko i drastycznie zmieniła się otaczająca ich sceneria. Potężna warstwa śniegu zamieniła się w rozległe kilometry piachu, nad ich głowami zamiast gałęzi zmarzniętych drzew wisiały słońca, nie wspominając już o drastycznej różnicy w temperaturze, przez którą chłopakowi zakręciło się w głowie. Udało mu się jednak to w miarę zignorować, skupiając się na swoich towarzyszach oraz sytuacji, w której się znajdowali. Próbował skupić się na słowach mężczyzny, ale nim choć próbował cokolwiek zrozumieć chociażby z jego tonu głosy, powietrze przeszył huk strzału.