Oczarowana dziewczyna podążała za Killianem, w skupieniu próbując zapamiętać każdą informację, która do niej dotarła. Ponoć pamięć miała całkiem niezłą, toteż nie za bardzo martwiła się tym, że coś jej umknie, szła więc w ciszy, nie chcąc przerywać chłopakowi, bo wyglądał, jakby naprawdę się w to wciągnął, a ona przy okazji miała okazję trochę bardziej mu się przyjrzeć. W końcu jednak musiała się odezwać, ponieważ blondyn zapytał ją o powód przyjazdu do akademii, zebrała więc myśli i powoli zaczęła odpowiadać.
  – Cóż, jeżeli mam być szczera, to nie miałam za bardzo wpływu na to, że się tu znalazłam. Mój ojciec stwierdził, że przyda mi się zmiana otoczenia, a klasy w tej akademii wydawały nam się dość ciekawe. Nie mam mu tego za złe, w końcu przez moją fascynację smokami trafiłam do klasy jeźdźców i w końcu mogę robić coś, co mnie interesuje, jednak mimo wszystko czuję się przez niego odrobinę kontrolowana. – Westchnęła.
  Dotarli do wielkich, drewnianych drzwi, które służyły jako wejście do akademii, a Killian od razu przeszedł do dalszego oprowadzania. Wskazał jej najważniejsze pomieszczenia, takie jak sekretariat, gabinet dyrektorki i tym podobne, a także rozdzielone skrzydła dla obu płci i sale lekcyjne, w których miała się stawić już następnego dnia, na dobre rozpoczynając swoją edukację w nowej szkole. Aurelia naprawdę miała szczęście, czuła się przy młodym mężczyźnie dobrze, momentami nawet aż za bardzo. Na koniec blondyn wspomniał o zamkniętym skrzydle, którym zainteresowała się zdecydowanie bardziej, niż powinna i obiecała sobie w duchu, że kiedyś uda jej się je odwiedzić.
  – Nie, nie! Wcale mnie nie zanudziłeś. – Powiedziała pospiesznie. – Często oprowadzasz nowych? Wyglądasz, jakbyś naprawdę się na tym dobrze znał. W sumie to... – Jej wypowiedź przerwało ponowne burczenie jej żołądka, który już od dłuższego czasu domagał się jedzenia. Jej twarz po raz kolejny pokryła czerwień, a wzrok utkwiła w chłopaku, jakby mając nadzieję, że domyśli się, o co chodzi.