Cała pewność siebie, jaką Crystal zebrała w sobie w drodze na bal, wyparowała, gdy tylko dotarła na miejscu. Szybko uderzyło ją, że nie ma tu nikogo, z kim mogłaby porozmawiać. Co jej z pięknej sukni skoro miała podpierać ściany? Wciąż rozglądała się za Axelem, ale jego chyba jeszcze nie było, Edith czy Gideon nie wyglądali na takich co by to przyszli, szczególnie teraz, gdy dziewczyna była zawieszona w prawach ucznia, pewnie nawet nie mogła tu przyjść. Muzyka zresztą też ją przytłaczała, zupełnie nie przypominała tego, czego słuchała na co dzień, była zbyt mdła, Cztery Łuki zagrałaby znacznie lepiej.

Przemknęła pomiędzy innymi uczniami. Pomyślała, że mogłaby poznać kogoś nowego, ale ani jej nikt nie wpadł w oko, ani samie nie zwróciła niczyjej uwagi. Do całkiem przypadkowych ludzi też nie potrafiła mówić, skoro nic jej w nich nie przyciągnęło. Ostatecznie jej celem stał się stół pełen jedzenia i napitków, w pobliżu kręciło się paru tak samo samotnych uczniów, niektórzy ukradkiem dolewali alkoholu z małych buteleczek do kubków z sokiem, inni zajadali smutek. Kilka dziewczyn opartych o stół w panice próbowało zaszyć suknie koleżanki, jednak bezskutecznie. Crystal uśmiechnęła się słabo pod nosem. Dobrze, że ona nie ma takich problemów, suknie od Axela musiała być przecież nie do zdarcia. A przynajmniej tak myślała.

Gdy jej suknia powoli rozdzierała się po zahaczeniu o niewielką śrubkę wystającą ze stolika, dziewczyna objadała się ciastem w najlepsze. Musiała zdjąć rękawiczki, by ich nie ubrudzić, już po kilku zmianach miejsca zapomniała gdzie je zostawiła, a prowizorycznie rozcięcie w sukni sięgnęło niemalże jej biodra.