Pierwsze zajęcia nie należały do najciekawszych. Seth spodziewał się czegoś o wiele lepszego, a wszystko szło… normalnie. Zadania były wykonywane bez oporów, rozmowy były ograniczone i wszyscy bez namysłu słuchali nauczyciela. Mężczyzna był tym trochę zawiedziony, ale z drugiej strony miał czas, żeby się przyjrzeć uczniom z jego klasy. No było kilku ciekawych, chociaż był też ciekawy, czy na innych zajęciach byli jeszcze lepsi. Zamierzał się o tym przekonać, ale może niekoniecznie tego dnia.

Podczas przerwy na lunch udał się do stołówki, gdzie kierowała się większość uczniów. Nie zaskoczyło go to, ponieważ doskonale zdawał sobie sprawę z tego, gdzie się spotykają wszyscy nastolatkowie w czasie przerw. Słyszał, że stołówka w szkole była zazwyczaj miejscem, które było najbardziej najeżone minami. Przepychanie się, wyśmiewanie, dokuczanie, możliwość ratowania panien w opałach. Ta naiwna wizja nie tylko go śmieszyła, ale i zastanawiała, czy faktycznie coś takiego się tam dzieje. Wszedł więc przez drzwi z szerokim uśmiechem, rozglądając po spokojnych uczniach. Najwidoczniej wszyscy za bardzo bali się łamać regulamin, żeby szaleć. No to zawsze można było zmienić, ale najlepiej ukradkiem, żeby nie wylecieć ze szkoły w najciekawszym momencie. Pierwszym krokiem do zabawy było poznanie możliwości, poznanie innych uczniów i ras. Mógłby wybrać najbardziej impulsywną osobę, albo zlęknioną, jednak kto inny zwrócił jego uwagę. W zasadzie zwróciła jego uwagę zbytnia jasność tego pomieszczenia. Światło słoneczne, wpadające przez okna, może nie było zbyt intensywne, bo była burza, ale dla osoby, która większość czasu spędzała w ciemności, a której jedna z mocy była właśnie z tym związana, poczuł się tak, jakby coś raziło go w oczy. Z przymrużonymi oczami podszedł tam, gdzie było najjaśniej, był masochistą.

- Przy tobie można śmiało walnąć tekstem, że oślepiasz swoim blaskiem – odezwał się, siadając naprzeciw dziewczyny, która wyglądała, jakby miała skórę z… kryształu? To wyjaśniało tę jasność. Oczywiście nie mówił tego z zamiarem wyrwania jej na tak tandetny tekst. Po prostu nie mógł się oprzeć. Intrygowało go czy w nocy też mogła tak świecić. Jaka to byłaby przydatna umiejętność dla tych, którzy nie widzą w ciemności. Oświetlałaby im drogę niczym pochodnia, chociaż pewnie dopóki by odbijało się od niej światło księżyca. Jeszcze do tej pory nie spotkał osoby, która miałaby taką samą rasę.