Od razu lepiej, co? Trochę jaśniej, trochę cieplej. 
Wygląda na to, że będziesz musiał spędzić tutaj noc - w tym lesie, który, odkąd zapadł mrok, zrobił się wyjątkowo żywy i pełen tajemniczych szmerów, które często wydawały się być aż za blisko ciebie. Mimo wszystko, zmęczenie wzięło górę i zasnąłeś.

Rano obudziłeś się przy dogasającym ognisku, czując się znacznie gorzej niż poprzedniego dnia. Skostniałe palce, mrowiące ciało... Spoglądasz na dłonie i nagle wszystko staje się przeraźliwie jasne:






Zmieniasz się.
I, co gorsza, masz dziwne wrażenie, że to nie las pachnie śmiercią, lecz ty sam. 

Teraz już wiesz, że musisz wydostać się stąd jak najszybciej, zanim staniesz się jednym z mieszkańców tej przedziwnej krainy!









Chwytając sztylet, pobiegłeś w pierwszą lepszą stronę, aż nie zawędrowałeś pod starą, skrzypiącą bramę cmentarza. 
Niepewnie przekroczyłeś próg, by ujrzeć stare nagrobki, oraz kilka dusz, błąkających się po okolicy, lecz żadna nie zwróciła na ciebie uwagi.

Prócz jednej. 

Tej, która wygląda tak znajomo...
Zupełnie tak, jak dawno utracona, ukochana i utęskniona osoba, która znaczyła dla ciebie tak wiele przed laty ... Dokładnie ta sama, za którą płakałeś w poduszkę, jeszcze nie tak dawno temu...

Podchodzisz bliżej i dostrzegasz te same łagodne oczy, ten sam promienny uśmiech i te same ramiona, wyciągnięte w twoją stronę.

Niewiele myśląc, rzucasz się w uścisk, za którym tęskniłeś lata.
''— To jeszcze nie twój czas — " słyszysz delikatny głos, tuż nad twoim uchem.
"— Musisz wrócić — " musisz, ale nie chcesz. Przecież tak bardzo tęskniłeś.

Zwłaszcza teraz, kiedy jeszcze przy twoich nogach zaczął kręcić się twój utracony niegdyś futrzak - twój najlepszy przyjaciel z dawnych lat.

Ale możesz wrócić ... Przecież portal masz na wyciągnięcie ręki. 
Co zrobisz?