Jonas odwrócił się w stronę białowłosej, zatrzymując na niej dłużej swój uważny wzrok niebieskich, głębokich oczu. Minęła naprawdę dłuższa chwila, gdy ten znów zabrał głos, ponieważ z momentem wejścia do Akademii… Jego głowę na nowo wypełniły ledwo słyszalne szepty cienia, który gdy tylko miał ku temu okazję, oceniał każdą chwilę, otoczenie, ludzi… W tym także i dziewczynę, która teraz podjęła się rozmowy z wysokim albinosem.
    Męski, cichy głos, lecz głęboki głos jego kompana, mógł być słyszalny dla innych dopiero w półmroku, a najlepiej w kompletnej ciemności...
    Młodzieniec zgadzał się z jego spostrzeżeniami. Ledwo ją znał, ale był już pewny, że jest rosjanką, sądząc po charakterystycznym brzmieniu niektórych słów, ale i także po temperamencie, który był stereotypowo dumny i zadziorny.